34 en Vrijgezellig

Ik ben Sharita Hart en zoals de titel al zegt; 34 en single. Na zes jaar in een relatie gezeten te hebben waarin ik niet gelukkig was, sinds een maandje weer aan het daten. Maar na een aantal waarvan ik dacht geschikte kandidaten en het idee bestond dit kan echt weleens wat worden, weer helemaal klaar met de datingjungle. Wat is het toch met mannen? Als blijkt dat een relatie er niet in zit, kan er naar mijn mening best een leuke vriendschap ontstaan, zelfs als de klik er op relationeel vlak er niet is. Tegenwoordig is het of dat de mannen meteen seks willen of het wordt gelijk een relatie met de hele mikmak erbij. En als je op een vriendelijke manier zegt; hmm ik denk dat we niet zo goed bij elkaar passen, word je gelijk verwijderd en is het contact over. Ik weet het, 34 en vrijgezellig is natuurlijk niet een ideale leeftijd om de juiste man te vinden. Meestal heb je dan al verschillende relaties gehad of ben je met je high school liefde tot een punt gekomen waaruit blijkt dat jullie niet meer bij elkaar passen. Naast de stelletjes die alles overleven en samen oud worden. Dat is eerder de uitzondering dan de regel. En dan speelt de biologische klok ook nog mee, wel of geen kinderen. Plus op je 34ste zie je er niet meer uit als een meisje van twintig (zoals de foto hierboven), nee je krijgt rondingen en misschien wel een flinke bovenpartij zoals ik. Je bent namelijk echt een vrouw geworden. En na de dertig kan dat lekkere patatje funest zijn. Nee, het is niet ideaal. Ik heb in mijn leven een aantal relaties gehad. De meeste duurde vier jaar en de laatste dan zes jaar. Nu dus weer op het punt dat ik het helemaal alleentjes doe. Eerlijk gezegd had ik altijd in mijn hoofd dat ik de liefde van mijn leven zou vinden en daar oud mee zou worden. Waarschijnlijk kwam dit idee ook door de vele Disneyfilms die ik heb gezien vroeger zoals De Kleine Zeemeermin en de oh zo leuke romkoms uit de jaren negentig zoals Notthing Hill. Ja deze films hebben mij verpest. Ik was altijd optimistisch en een ontzettende romanticus. Maar tegenwoordig realistischer en meer down to earth. Een leven alleen kan namelijk ook prima.

Voor de laatste man die mijn hart had veroverd schreef ik liedjes en gedichten over hoeveel ik van hem hield. Dit werd helaas niet gewaardeerd. Misschien ook niet helemaal de juiste zet, aangezien hij helemaal niet romantisch was. Maar goed ik zal jullie niet te veel details vertellen hierover, vind ik ook niet netjes naar hem toe en is eigenlijk ook best saai. Sinds een halfjaar ben ik dus weer helemaal alleen en geniet ik van alles wat op mijn pad komt. Ik dacht altijd dat ik een man nodig had in mijn leven, maar niets is minder waar. Het blijkt dat ik een plankje op kan hangen zonder scheuren in de muur te maken, een wandcontactdoos (geen idee wat het is? Google maar) kan vervangen en een bad kan installeren. Nee dat laatste niet, ik heb de bathbucket gekocht, eigenlijk een teil waarin een volwassen persoon kan zitten, lol. Maar goed hij staat wel mooi in mijn badkamertje en ik kan heerlijk ‘s avonds als ik de dag even helemaal zat ben, badderen. Na de relatiebreuk ben ik eigenlijk alles gaan doen wat IK leuk vind. Het ging niet meer om de ander pleasen of rekening houden met je partner. Nee, ik voelde mij een kind en vrij als een vogel. Ik heb mijn soulmate gevonden in een hele kleine maltipoo (hondje). Haar naam is Bella. Bella Donna mijn heerlijke springerige en vooral knuffelbare liefde. Door haar heeft het leven kleur en mijn kat Sy is dol op haar. Dus ik heb zowaar een gezinnetje waar ik ontzettend van geniet, elke dag weer en elke dag krijgen ze ontzettend veel liefde van mij en geven zij heel veel liefde terug. Maar goed dat was een zijsprongetje.

Mijn leven als alleenstaande jonge vrouw (ja ik vind mezelf nog steeds jong en knettergestoord als toen ik achttien was) bevalt mij eigenlijk prima. Ik woon dichtbij het Vondelpark in Amsterdam en in je eentje heb je best snel aanspraak. Natuurlijk is Bella met haar mooie look ook altijd een gangmaker voor een praatje, maar ook als vrouw alleen kun je genoeg gezelligheid vinden in de drukke stad. Maar goed je zult vast denken waar zullen de blogs over gaan? Nou ja eigenlijk over mijn leven als vrijgezellige vierendertiger. Ik zal gaan schrijven over dingen die mij interesseren zoals films, maar ook hersenspinsels die ik op papier kwijt wil en mijn leven als single. Goed om te weten; ik heb Film Wetenschappen op de UVA gestudeerd, dus veel van mijn blogs zullen gaan over films en series. Ik ben en blijf een vrouw, dus soms komen er ook vrouwendingen ten sprake. Ik heb sinds mijn elfde vitiligo. Een pigmentziekte waarbij het pigment uit de huid verdwijnt. Ik was vroeger donker van huidskleur en nu helemaal blank op een paar donkere plekjes na. Hierover zal ik ook zeker gaan bloggen. Mijn reis van donker naar wit is ook nog een hele transformatie geweest, maar daar vertel ik een andere keer over. Binnenkort krijg ik een bokszak in mijn huisje, dus dan zal het gaan over sporten en afvallen. Anyway genoeg stof om over te praten en bloggen. Hoop dat je het leuk vindt en dat je hier en daar wat herkenning zult vinden.