Humor: 

(Sharita stapt de hut van haar oma binnen, waar het ruikt naar kruiden en kaarsen. Haar oma zit in haar schommelstoel en kijkt haar met een glimlach aan.)

Oma: "Zo, daar is mijn nieuwsgierige meisje weer. Wat houdt je bezig?"

Sharita: "Oma, ik wil meer leren over voodoo. Goed, kwaad… alles."

(Oma lacht zachtjes en schudt haar hoofd.)

Oma: "Ach kind, jij zoekt altijd naar antwoorden, maar stel je wel de juiste vragen?"

Sharita: "Als je me nu gaat vertellen dat ik ‘moet zien met mijn hart’, oma…"

(Oma grijnst en leunt naar voren.)

Oma: "Nou, als Mama Odie het zegt, dan zit er vast iets in!"

(Sharita lacht en schudt haar hoofd.)

Sharita: "Dus jij en Mama Odie denken hetzelfde?"

Oma: "Natuurlijk! Wij oude vrouwtjes weten wat écht belangrijk is."

(Sharita glimlacht en knikt.)

Sharita: "Oké, dan begin ik maar met luisteren."

(Oma schenkt haar een kop thee in en knipoogt.)

Oma: "Goed begin."

Grap:

Silver komt in het dorpje waar Sharita woont samen met haar oma, die is zoals Mama Odie. Hij vraagt rond en wil weten hoe ze eruit ziet. Iemand zegt: Ja ik ken Sharita. Ze heeft altijd een zwarte jurk aan. Silver die blij is dat hij een beetje weet hoe ze eruit ziet, begint zijn zoektocht, maar wat blijkt alle vrouwen in dit stadje dragen zwart. Humor.

De geur van kruiden en wierook hing zwaar in de kleine houten hut waar Sharita met haar oma woonde. Haar oma, een wijze oude vrouw met fonkelende ogen en een ondeugende glimlach, leerde haar alles over de oude kunst van voodoo.

"Voodoo is geen kwaad, kind," zei haar oma terwijl ze een ketting van kralen om Sharita’s hals legde. "Het is kracht. Het is balans. Maar in verkeerde handen… kan het verwoestend zijn."

Sharita wist dat maar al te goed. Sinds haar geboorte voelde ze soms plotseling een stekende pijn in haar hart, alsof een naald haar borst doorboorde. Haar oma had altijd gezegd dat het een vloek was, maar wie haar had vervloekt, wist ze niet. Tot vandaag.

Die ochtend ging Sharita naar de spirituele winkel in het dorp om kruiden en poppetjes te kopen. Terwijl ze langs de houten rekken met amuletten en gedroogde bloemen liep, botste ze tegen iemand op.

"Voorzichtig," zei een warme stem. Sharita keek op en zag een jonge man met zilveren ogen. Er trok een siddering door haar heen. Dit voelde anders. Alsof ze hem al haar hele leven kende.

"Sorry," fluisterde ze.

De jongen glimlachte. "Ik ben Silver. En jij bent… bijzonder."

Vanaf dat moment waren ze onafscheidelijk. Sharita leerde Silver de basis van voodoo: hoe je energie kon sturen, kruidenmengsels kon maken en de geesten kon raadplegen. Maar toen Silver op een dag een oud boek opensloeg, bevroor hij.

"Sharita, kijk dit," zei hij en hij wees naar een pagina met een afbeelding van een poppetje. "Dit is waarom je pijn voelt. Iemand gebruikt voodoo tegen jou."

Sharita voelde haar adem stokken. "Wie?"

Silver keek haar strak aan. "Cruella. Ze heeft al sinds je geboorte een poppetje van jou."

Woede laaide in Sharita op. "Dan maken we het onschadelijk."

Samen werkten ze aan een tegenritueel. Met een cirkel van beschermende kruiden en een speciale spreuk bonden ze de krachten van Cruella, zodat ze haar geen pijn meer kon doen. Op dat moment, ver weg in haar donkere paleis, voelde Cruella haar macht wegglippen. Ze gilde van woede, maar kon niets doen. Haar voodoo was verbroken.

Honderd jaar lang bleef Cruella zonder magie. Totdat ze een corrupte god vond die haar opnieuw macht gaf.

Maar tegen die tijd was Sharita al een expert in voodoo. En deze keer zou ze sterker zijn dan ooit.