Humor:
(Sharita staat tussen de andere slaven op de markt, haar kin trots geheven. Ze kijkt met felle ogen naar de mannen die bieden alsof ze vee is. Wanneer Silver haar koopt, kruist ze haar armen en kijkt hem met achterdocht aan.)
Sharita: "Laat me raden. Jij wilt ook een slaaf die je schoenen poetst en je eten serveert?"
(Silver kijkt haar rustig aan en schudt zijn hoofd.)
Silver: "Nee. Ik wil een vrouw die me eindelijk eens tegenspreekt."
(Sharita's ogen vernauwen, haar mondhoek trilt even, alsof ze haar reactie wil inhouden. Maar dan schiet er een kleine glimlach doorheen.)
Sharita: "Nou, dan heb je pech. Ik spreek niet alleen tegen, ik win ook."
(Silver glimlacht droog.)
Silver: "Dan hoop ik dat je een goed hart hebt. Want ik ben vreselijk in verliezen."
(Sharita kijkt hem een moment lang aan. Voor het eerst voelt ze geen dreiging, geen minachting. Alleen iets… anders. Iets zachts. Ze haalt diep adem en schudt langzaam haar hoofd.)
Sharita: "Je bent anders dan de rest, hè?"
Silver: "Ik hoop het. Anders heb ik deze hele transactie voor niets gedaan."
(Sharita lacht zacht, voor het eerst sinds lange tijd. Misschien is dit het moment waarop alles verandert.)
Born as a Slave
De zon brandde op haar rug terwijl Sharita door het zand werd gesleept. Haar polsen waren rauw van het touw, haar voeten bloedden op de scherpe stenen van het onbekende land. Ze wist niet waar ze was, alleen dat ze weg was uit haar dorp, weggehaald bij alles wat ze kende.
De markt was luidruchtig, gevuld met stemmen die over elkaar heen buitelden in vreemde talen. Ogen keken naar haar zoals roofdieren naar een prooi kijken. Ze voelde angst, maar diep vanbinnen brandde iets anders – iets sterkers dan wanhoop.
Dan klonk een stem die haar ziel raakte. Een man met zilvergrijze ogen wees naar haar. "Ik koop haar," zei hij, en met één klap van een muntstuk werd haar lot veranderd.
Silver.
Ze kende zijn naam niet, maar toen hun blikken elkaar vonden, wist ze het. Een onzichtbare draad trok haar naar hem toe. Hij behandelde haar niet als een bezit, niet als een slaaf. In zijn huis voelde ze zich voor het eerst vrij. En al snel werd vrijheid niet alleen haar gevoel, maar haar doel.
"Ik wil ze allemaal bevrijden," fluisterde ze op een nacht. Silver keek haar aan, een glimlach speelde om zijn lippen. "Dan doen we dat."
Met de hulp van de Afrikaanse goden – Ogun, de beschermer, Yemaya, de moeder van de oceanen, en Legba, de poortwachter tussen werelden – begonnen Sharita en Silver een opstand. Ze bevrijdden slaven in het holst van de nacht, lieten hen verdwijnen als geesten. Ogun gaf hen kracht, Yemaya leidde hen over het water, Legba opende wegen die niemand kon zien.
De wind fluisterde hun namen. Ze werden legendes. Een verhaal dat ouders fluisterden aan hun kinderen, een hoop die in harten brandde.
Want Sharita was niet geboren als een slaaf.
Ze was geboren als een strijder.
En samen met Silver zou ze een koningin van vrijheid worden.
Beloning Afrikaanse goden: