Sara is vierendertig en leeft in een psychiatrisch ziekenhuis. Iedereen om haar heen noemt haar hoer en ze is eigenlijk nooit echt goed behandeld. Het is weer eens een lange opname. Wat ze ook probeert ze laten niet gaan. Na zeven maanden komt ze erachter dat er iets mis is met alles wat ze eet en drinkt. Overal zit een bepaald smaakje aan, dat ze niet kan plaatsen. Het enige wat ze opmerkt is dat ze er ziek van wordt. Na een aantal dagen googlen komt ze nergens achter, maar weet ze zeker dat ze vergiftigd wordt. Ze heel erg afgevallen en elke na het eten voelt zij zich misselijk.
Ze kan er niet mee naar de begeleiders, want zij doen niets en als ze erachter komen dat Sara weet dat ze vergiftigd wordt, dan loopt ze gevaar. Sara deed het denken aan The Sixth Sense, waarin een meisje na elke maaltijd overgaf. Het bleef vergif te zijn, waardoor ze overleden was. Het zou de perfecte moord zijn. Sara snapte eigenlijk niet wat ze met haar moesten, maar ze besefte maar al te goed dat ze in levensgevaar was. Zij was van plan om hulp te vragen. Het psychiatrische ziekenhuis lag ver buiten de bewoonde wereld. Sara raakte in paniek en wist niet wat ze moest doen. Naast de vergiftiging probeerde ze Sara continu bang te maken. Iets dat niemand had zien aankomen was dat Sara hoogbegaafd was en dat zij niet zo snel bang werd. Maar het eten en drinken waar vergif in zat kon ze niet laten staan. Als ze niets zou eten zou ze ook dood gaan. Daarom had Sara besloten dat niemand haar kwam redden en dat ze via vergiftiging dood zou gaan.
Zonder dat Sara het wist waren er al undercover agenten bezig haar te bevrijden, maar dat was allemaal buiten Sara´s weten om. Anders zou de missie mislukken en zou ze niet vrij komen. Na maanden vergiftigd te zijn, leefde Sara nog steeds. De mensen van het psychiatrische ziekenhuis wilde haar dus niet snel dood hebben. Wat ook opviel is dat ze telkens ook weer beter gemaakt werd. Ze gaven dus vergif waardoor je ondanks de misselijkheid alsnog soort van gezond was. Het eten van het ziekenhuis was echt niet te eten. Er moest dus een oplossing komen. Daarnaast was Sara zwanger gemaakt. Ze was een keer verkracht in het ziekenhuis, waardoor ze nu ook nog eens zwanger was. Niemand zei er iets van, maar Sara wist het zeker.
Dus het zag er niet goed uit voor Sara, maar Sara was een sterke vrouw en was er zeker van dat ze gered zou worden en weer in de gewone wereld kon leven. Op een dag leek alles rustig en iedereen deed gewoon zijn ding. Sara werd hoer genoemd en de vergiftigingen gingen gewoon door. In de middag bleek er iets aan de hand te zijn op de afdeling waar ze zat. Iedereen deed aardig. Ondertussen waren er onderhandelingen bezig om haar vrij te krijgen. En zomaar ineens om vijf uur werd Sara naar buiten gevoerd en kwam ze bij undercover agenten terecht. Sara wist niet wat haar overkwam. Ze wist altijd dat er iets mis was aan dat psychiatrische ziekenhuis, maar het bleek dat er een hele criminele organisatie achter zat. De agenten legden het uit en Sara begon te huilen. Er werd haar verteld dat haar broer, vader en moeder dood waren door deze organisatie.
Na maanden herstellen van haar leven in het psychiatrische ziekenhuis plus haar overlijden broer, vader en moeder kwam Sara een beetje tot leven. Haar leven begon nu pas echt. Iedereen werd opgepakt van de criminele organisatie levenslang.
Reactie plaatsen
Reacties