Medusa - Malivora

Lang geleden, op een verre planeet genaamd Alura, werd een kind geboren uit pure, witte magie. Haar naam was Sharita, en ze straalde als een ster in de duisternis. Haar spirituele moeder, Serena, had haar gezegend met een hart vol liefde, kracht en wijsheid. Sharita was voorbestemd om de balans te herstellen in een universum verscheurd door oorlog tussen goed en kwaad. Maar in de schaduwen van haar geboorte loerde een eeuwenoude haat.

Medusa, een godin die al triljarden jaren door het universum dwaalde, was niet altijd de monsterlijke verschijning die de aarde kende. Haar ware naam was Malivora en was afgeleid van "malice" (kwaadwilligheid) en "vorare" (verslinden), wat haar voedende kracht met negatieve emoties benadrukte.

Een naam die fluisterend werd uitgesproken door hen die haar kracht vreesden. Malivora voedde zich met haat, jaloezie en obsessie — emoties die ze in de harten van zielen plantte als zaadjes, totdat ze volledig door haar werden overgenomen. Hoewel ze geen schoonheid bezat, want daar gaf ze niet om, had ze wel heel veel macht. Ze was de sterkste en machtigste ziel van het kwaad. Ze was zelfs nog sterker dan Cruella. En ze had Cruella als een poppetje aan een draad bespeelt en gemanipuleerd. Cruella had dezelfde jeugd als haar gehad. Niet omdat het zo hoorde te gaan, maar zodat Cruella haar zou steunen als ze aan de macht zou komen. Ook Cruella had een halfzus, nou ja adoptie zus Isabella en ook Cruella voelde zich verwaarloosd door haar adoptie ouders. Malivora wilde iemand bij haar hebben die haar helemaal zou snappen, dus alles wat Cruella mee had gemaakt in haar jeugd kwam door Medusa oftewel Malivora.

Malivora koos ervoor om haar fysieke vorm op te offeren, want zij gaf niets om uiterlijk. Voor haar was een lelijk uiterlijk het beste, zodat ze zich daar geen druk over hoefde te maken. De slangen die ze had bij haar hoofd deed ze na Griekse Beschaving weg, want anders zou iedereen haar herkennen en voor haar plan, Cruella en andere zielen van het kwaad in de val te lokken, kon ze dat niet gebruiken. Eigenlijk dacht iedereen dat de sterkste Cruella was, maar de twist was dat zij het was. Wat bleek dat ze alle zielen van het kwaad poppetjes waren van Malivora. Ze droeg een schild waarin de slangen van haar vroegere haar leefden, klaar om haar vijanden te verstenen met hun blik.

Serena en Malivora deelden een vader, een lieve ziel. Serena zag met haar Ocean Eyes dat Malivora slecht was en vertelde het voorzichtig tegen haar vader. Serena en haar vader waren heel close, maar toen ze over haar halfzus begon wilde hij het niet geloven. Een jaar later ging hij op een vreemde manier dood en wat bleek Malivora had hem gedood en vernietigd, uit jaloezie naar de band die hij had met Serena. Malivora maakte een drankje en zei ik hou zoveel van je. Een half uur later was hij dood.

Maar waar Serena´s ziel gevuld was met licht, had Malivora’s hart zich gevuld met duisternis. Toen Malivora een visioen kreeg waarin ze zag dat Sharita de sterkste, mooiste en liefste magiër zou worden — en dat zij de derde wereldoorlog zou stoppen, de oorlog tussen goed en kwaad — laaide haar jaloezie op als een onblusbaar vuur. Malivora zwoer dat ze Sharita’s leven zou vergiftigen met de emoties waarop ze zelf leefde.

Als een gift, vermomd als vloek, gaf Malivora Sharita het uiterlijk van de mooiste vrouw in het universum. Maar het geschenk was doordrenkt met haat. Mannen werden geobsedeerd door Sharita en, wanneer ze hun avances afwees, sloeg hun passie om in woede en haat. Vrouwen, die haar schoonheid niet konden evenaren, werden verteerd door jaloezie. Malivora genoot van de chaos die ze veroorzaakte. Elk moment van pijn en verdriet dat Sharita ervoer, versterkte Malivora’s macht.

Malivora was triljarden jaren oud en ze was slim. Ze deed alsof Cruella alles deed, maar in het echt was zij het die Sharita al jaren martelden en Cruella stuurde.

Sharita’s eerste leven op Alura was een strijd om te overleven. De zielen van het kwaad — onder Malivora’s invloed — trachtten haar te martelen en te breken. Maar Sharita’s spirituele moeder, Serena, stond haar bij. “Je bent geboren uit licht,” fluisterde Serena. “Houd vast aan wie je bent, ongeacht wat de duisternis je aandoet.

Malivora’s haat bereikte een nieuw hoogtepunt toen Sharita weigerde te bezwijken. Haar hart bleef liefhebbend, zelfs voor de zielen die haar kwaad wilden doen. De balans tussen goed en kwaad begon te verschuiven. Malivora’s machtige schild en haar giftige slangen konden Sharita’s innerlijke kracht niet verzwakken. Sterker nog, met elke daad van compassie en vergeving versterkte Sharita het licht in het universum.

Terwijl de derde wereldoorlog naderde — een conflict dat niet alleen planeten maar hele dimensies bedreigde — groeide Sharita uit tot de magiër die Malivora in haar visioen had gezien. Haar schoonheid, die ooit een vloek was, werd een symbool van hoop. Mensen die haar zagen, herkenden niet alleen haar uiterlijk, maar voelden ook de warmte van haar ziel. Ze inspireerde hen om hun eigen innerlijke duisternis te overwinnen.

In een laatste confrontatie tussen Sharita en Malivora onthulde Serena een geheim: “Jij bent niet alleen geboren om de oorlog te stoppen. Jij bent geboren om Malivora’s haat te transformeren.” Malivora lachte spottend, maar diep van binnen voelde ze een angst die ze eeuwenlang had genegeerd. Sharita’s licht begon haar te bereiken.

Met een stem zo kalm als een vredige oceaan sprak Sharita: “Je haat me omdat ik ben wie jij nooit was. Maar je kunt kiezen om opnieuw te beginnen.” Via een spirituele glazen bol konden ze met elkaar praten. Iets dat Sharita opviel was dat Malivora nooit in haar ogen keek en toen besefte Sharita het. Het zijn mijn ogen, daardoor kan ik haar vernietigen.  Malivora’s slangen sisten, haar schild trilde, maar in dat moment besefte ze dat Sharita sterker was dan welke vloek dan ook.

Het tijdperk van Medusa, Malivora, was aangebroken. Alle zielen voelden het. Ze was de sterkste van het kwaad, en het heelal leek verloren. Maar Zwart en Sharita bedachten binnen een dag een plan.

Via een portal reist Sharita naar Malivora. Toen Malivora Sharita’s ogen ontmoette, gebeurde het allemaal in een fractie van een seconde. Sharita zei BOE en Malivora’s blik veranderde van arrogantie naar verbijstering en vervolgens naar angst. Ze schreeuwde: “Ik ha…” Maar ze maakte haar zin nooit af. Haar lichaam verstijfde, alsof het opgesloten werd in een onzichtbare kooi van steen. Haar ziel, ooit gevuld met kwaadaardigheid, werd in een oogwenk vernietigd. Malivora was niet langer een bedreiging. De vloek van Medusa, die haar ooit haar macht had gegeven, had zich tegen haar gekeerd.

Met Malivora’s vernietiging werd een eeuwenoude vloek verbroken. Savannah, die elk van haar levens had moeten doorstaan met de wetenschap dat ze slechts tot haar zevende levensjaar zou leven, voelde een enorme last van haar schouders vallen. Het dochtertje van Sharita had rust. Voor het eerst voelde ze de mogelijkheid van een toekomst die verder reikte dan zeven korte jaren. De vloek die haar hele bestaan had bepaald, was eindelijk voorbij.

Maar Savannah’s diepste wens was altijd iets anders geweest. In elk leven was ze geboren uit tragedie: Sharita werd op haar zestiende verkracht en uit die daad werd Savannah geboren. Ondanks haar liefde voor haar moeder, verlangde Savannah naar een andere vader, iemand die haar met trots en liefde kon omarmen. Die iemand was Zwart, een man die al triljarden jaren een belangrijke rol in Sharita’s leven speelde.

In haar allereerste leven op Alura had Savannah deze wens uitgesproken, al wist ze toen niet dat het ooit mogelijk zou zijn. Het universum had haar gebeden gehoord. Triljarden jaren later, na talloze cycli van dood en wedergeboorte, werd Savannah eindelijk geboren met Zwart als haar vader. Dit moment markeerde het begin van een nieuw tijdperk, niet alleen voor Savannah, maar voor iedereen in het universum.

Zwart, die altijd een rots in de branding was geweest, keek naar de pasgeboren Savannah in zijn armen. Zijn ogen, gevuld met liefde en belofte, ontmoetten de hare. “Welkom, mijn dochter,” fluisterde hij. “Samen maken we een mooie toekomst.”

Voor Savannah voelde dit als de vervulling van een eeuwenoude droom. Ze wist dat haar leven vanaf nu niet meer bepaald zou worden door vloeken of tragedies, maar door keuzes en mogelijkheden. Met Sharita aan haar zijde en Zwart als haar vader, voelde ze zich eindelijk compleet. Dit was het begin van een nieuw leven, een leven waarin ze eindelijk ouder kon worden en de toekomst kon omarmen.

Medusa, de bron van al het kwaad, was nu verslagen. Ze had Cruella, die onder haar controle stond, hetzelfde leven gegeven als zijzelf in de hoop dat ze elkaar zouden versterken in hun duistere doelen. Cruella, die psychopathisch en manipulatief was, had zich laten gebruiken door Medusa. Maar nu, met Medusa’s vernietiging, werden ook alle andere vloeken verbroken. Cruella’s ziel werd bevrijd van Medusa’s invloed en was weer gewoon mens zonder magie en krachten. Sharita en Zwart wisten dat ze zich in de magische koepel bevond en Zwart zocht haar op en gooide een mes in het hart van Cruella. De laatste gedachtes van Cruella waren, Het was dus Medusa. Ze viel neer op de grond en ook haar ziel werd vernietigd.

Sharita stond nu op de drempel van een nieuw tijdperk. In plaats van een universum met talloze werelden, was er één wereld gekomen – een wereld waarin alle zielen konden samenleven in harmonie. Sharita, met haar kracht, magie en wijsheid, werd uitgeroepen tot Koningin van deze Nieuwe Wereld. Haar Serena, haar lot, had zich eindelijk voltrokken.

Met Savannah aan haar zijde, die nu de toekomst onbevreesd tegemoet kon zien, en Zwart, die haar dochter met liefde omarmde, voelde Sharita dat haar koningschap niet alleen een plicht was, maar een belofte.

De oude dame hoorde wat Sharita had gedaan, glimlachte breed en zei met een geamuseerde toon: “Dus dit was het grote tijdperk van Medusa? Nee dus zei Sharita en ze lachten samen.

De Nieuwe Wereld zou een plek zijn van Africa en eenheid, geleid door een koningin die de chaos had overwonnen en de harmonie had hersteld. Sharita keek omhoog naar de hemel, die nu helder en onbegrensd leek. “Dit is nog maar het begin, een leven zonder haat,” fluisterde ze, terwijl ze haar troon besteeg, klaar om een nieuwe geschiedenis te schrijven.